De invloed van het Duits op de Nederlandse taal was zeker voor de Tweede Wereldoorlog erg groot. De inwoners van het Europese deel van het Koninkrijk kenden vaak als ze vreemde talen beheersten in ieder geval het Duits. Duits is ook lang de internationale taal van de wetenschap geweest waarbij normaal alle publicaties eerst in het Duits geschreven werden en vervolgens vaak ook in het Engels en Frans gepubliceerd werden.
In de Nederlandse taal zien we vaak infiltratie van Duitse woorden. Dit komt doordat de Duitse taal veel gebruikt wordt in Nederland waardoor er vaak geneigd wordt om verschillende taalelementen over te nemen. Ook omdat de talen zo veel op elkaar lijken was het vaak lastig om te bepalen of een bepaald taalelement wel of niet echt Nederlands was.

In 1931 werd in Nederland zelfs het genootschap Onze Taal opgericht om met name ook de strijd tegen ‘germanismen’ aan te gaan. Waarschijnlijk waren er ook politieke motieven in verwikkeld, maar het hoofddoel was zeker dat er zuiver Nederlands werd gesproken en germanismen aangevochten werden.
De Duitse taal had op overzeese werelddelen echter veel minder invloed, daar waren het voornamelijk de Engelse en Spaanse taal die veel invloed hadden.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de positie van de Duitse taal flink ingeperkt. Vanaf toen wordt er bijvoorbeeld op de Nederlandse scholen veel meer op het Engels geconcentreerd. Vanaf toen werd Engels ook de algemeen aanvaarde taal van de wetenschap en later met de intrede van de televisie werd het Engels meteen als voertaal overgenomen. Hedendaags heeft het Engels een nog grotere invloed mede dankzij computers en internet.